به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از ایرنا، ایرج رامین‎فر در بخش «قاب های ماندگار» برنامه تلویزینی «هفت» با بیان آنکه متولد ۱۳۲۸ هجری شمسی است و در سال ۱۳۵۲ با فیلم «غریبه و مه» بهرام بیضایی وارد سینما شده است، افزود: مهمترین دلیل و دغدغه ورود من به سینما مساله معماری بود و برای پیگیری این مساله هنوز هم انرژی دارم و عشق من به سینما باعث شده که قصد بازنشستگی نداشته باشم.

وی با بیان آنکه نسل گذشته سینمای ایران در کنار نگاه هنری به یکدیگر به چشم خانواده نگاه می کردند و همین نگاه عمومی و توام با عاطفه بود که باعث شد بخشی از همان نسل، پایه های حرکت سینمای ایران به سمت انسجام و نگاه حرفه ای را بنیانگذاری کنند.

طراح صحنه فیلم «جرم» درمورد سینمای هالیوود و کشورهای صاحب این هنر در غرب گفت: در آن کشورها همواره شاهد هستیم که کارگردانان برجسته و صاحب ایده و نظریه با یک فیلمنامه نویس، طراح صحنه و بازیگران ثابت برای تولید آثارشان همکاری می کنند و در ایران نیز در سال ها نخست شکل گیری این هنر شاهد این جمع متحد و یک دست بودیم.

رامین فر با اشاره به همراهی اش در طی بیش از یک دهه فعالیت مستمر در سینما، با بهرام بیضایی، این کارگردان را موثرترین فرد در شکل گیری نگاهش به مقوله طراحی صحنه دانست و تصریح کرد مهمتریم تفاوت هنرمندان جدید با هم نسلان ما در این عرصه عدم وجود نگاه و نگرش خانوادگی به یک فعالیت هنری است و این انفصال و عدم ارتباط مستمر، با خود آسیب هایی را به همراه داشته است.

طراح صحنه فیلم «چهل سالگی» ایده آل ترین شرایط برای دعوت از وی به عنوان طراح صحنه یک پروژه سینمایی را انتخاب او بر اساس شناخت و درکش از کار صحنه دانست و خاطرنشان کرد در تمام کشورهای صاحب سینما وقتی هنرمندی را در هر شاخه ای برای همکاری انتخاب می کنند، این انتخاب بر اساس شناسنامه و سبقه و مهارت وی در آن زمینه است.

وی افزود: اما در ایران کمتر شاهد حضور یک تهیه کننده آشنا وحرفه ای به مبانی سینما هستیم و اغلب کارگردانان طراحان صحنه آثار خود را انتخاب می کنند و کمتر پیش می آید که یک تهیه کننده با نگاه حرفه ای در سینمای ایران بتواند در معنای واقعی این حرفه (تهیه کنندگی) خود را اثبات کند و کار تهیه را بیشتر کارگردانان بر عهده دارند.

طراح صحنه «پرونده هاوانا» با بیان آنکه اغلب تهیه کنندگان سینمای ایران «سرمایه گذار» هستند گفت: به همین دلیل است که نسبت ها و توازن جایگاه حضور افراد در سینما تغییر یافته است و در مساله ای تخصصی مانند طراحی صحنه شاهد حضور افرادی هستیم که بدون پشت سرگذاشتن مراحل تجربی و حضورشان به عنوان دستیار چند طراح صحنه در کار حرفه ای، ناگهان در قامت طراح صحنه حضور پیدا می کنند و اینچنین است که کیفت آثار تولیدی با افت مواجه می شود.

به گفته رامین فر، نگاه حاکم بر سینمای ایران بیشتر شکل تجربی دارد تا حرفه ای، چرا که در این سینما شاهد هستیم که هیچ نگاه حرفه ای به مسوولیت ها و سمت ها وجود ندارد و به هیمن دلیل است که می بینیم بازیگران و یا فیلمبرداران ما نیز تصمیم می گیرند که کارگردان شوند و تقریبا همه از سینما تنها کارگردانی را می شناسند که این مساله یک آسیب بزرگ و جدی در راه توسعه این هنر درکشور است.

وی با تاکید بر آنکه جهان سینما بی انتها است و امروز با نیم قرن فعالیت در این وادی هنوز ادعا می کنم که سینما را نمی شناسم یادآور شد با این رویکرد برای من عجیب است که جوانان بدون هیچ تجربه ای تنها به واسطه برخی رابطه ها به جای ضوابط موجود وارد این حرفه می شوند، که این شکل حضور هم به افت کیفی محصولات می انجامند و هم بعد از مدتی، آنها که در برابر ماشین بزرگ سینما یارای مقاومت ندارند اغلب حذف می شوند.

طراح صحنه فیلم «بشارت منجی» گفت: به هیچ وجه مخالف حضور جوانان در سینما نیستم اما تاکید می کنم که این جوانان ابتدا باید در کنار پیشکسوتان مراحل دستیاری و کسب تجربه را پشت سربگذارند و بعد در راس هرم فعالیت بخش های گوناگون این هنروارد شوند و تا سلسله مراتب رعایت نشود، بدون شک نه سینمای ایران به سمت حرفه ای تر شدن پیش می رود و نه می توان از آن انتظار توسعه جهانی داشت.

رامین فر درباره تغییرات و تحولات در مدیریت سینما از راه اندازی مجدد خانه سینما به عنوان نقطه مثبتی در کارنامه مدیریت جدید یاد کرد و افزود: بسته شدن این نهاد تنها به عهده مسوولان قبلی سینما نبود و مدیران خانه سینما نیز اشتباهاتی داشتند.

وی افزود: چرا که اعتقاد من بر آن است که باز بودن این محیط صنفی بهتر از بسته بودن آن است و امیدواریم که این نهاد تازه گشایش یافته هیچگاه رنگ بسته شدن را دوباره نبیند و فعالیت صنف های این نهاد هر روز با قدرت و توسعه بیشتری ادامه پیدا کند.